کد مطلب:188723 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154
ضرورت تداوم مبارزه علیه کفر، شرک و ستم
لزوم مبارزه علیه كفر، شرك و ستم، از جمله محورهای مهم بینش سیاسی قرآن است كه بر اساس آن، خط مشی ها و مواضع عملی در میدان مسایل سیاسی جامعه، اتخاذ می شود، و امام باقر (ع) بر این محورها تكیه داشت.
مردی از شیعیان، در مورد جنگ های علی بن ابی طالب (ع) از امام باقر سؤال هایی مطرح كرد (و چنان كه از پاسخ بر می آید، آن مرد در صدد شناخت فلسفه ی آن جنگ ها و دلیل ضرورت و مشروعیت آن بود).
امام باقر (ع) در پاسخ وی فرمود:
خداوند، پیامبرش محمد (ص) را همراه با پنج شمشیر مبعوث كرد.
[ صفحه 115]
(به تعبیر دیگر خداوند زمانی كه پیام رسالت را به پیامبر اكرم (ص) داد و وی را مسؤول رساندن ارزش های الهی به خلق فرمود، برای هموار ساختن راه و از میان برداشتن موانع این ارزش ها، پنج فرمان مبارزه به او داد).
سه شمشیر از آن پنج شمشیر، هماره كشیده و در اهتزاز است و هرگز نباید در نیام رود، مگر آن كه دشمن دست از ستیز با اسلام و ارزش های اسلامی بردارد و شعله های این نبرد فروكش كند و جنگ، بار بر زمین نهد.
التبه جنگ میان ارزش ها و ضد ارزش ها (جنگ میان خط انبیا و جبهه ی كفر و شرك و ستم) فروكش نخواهد كرد، مگر آن روز كه خورشید از نهانگاه مغرب طلوع كند (و قائم آل محمد (ص) ظاهر گردد) تنها در آن روز، بشریت روی صلاح و امنیت را خواهد دید. و تنها كسانی سود خواهند برد كه دارای پیشینه ی ایمانی و ارزش های عملی اند.
شمشیر چهارم، هماره مترصد فرصت است تا به گام لزوم به اهتزاز در آید.
شمشیر پنجم در نیام است. كشیدنش با دیگران و فرمانش با ما است.
اما آن سه شمشیر آخته، عبارتند از:
1- شمشیر علیه مشركان عرب (آنان كه ظالمانه ترین روش ها را علیه دین و مؤمنان به كار گرفتند، و هرگز دست از ستیز و توطئه برنداشتند و جایی برای صلح و مسالمت باقی نگذاشته اند، تا آن جا كه) خداوند درباره ی آنان فرمود: «فاقتلوا المشركین حیث وجدتموهم و خذوهم و احصروهم و اقعدوالهم كل مرصد»... [1] .
دومین شمشیر آخته بر كافرانی است كه به یكی از كتب آسمانی ایمان دارند، ولی ارزش های الهی را حرمت نمی نهند و به دین حق نمی گروند. خداوند درباره ی آنان فرموده است: «قاتلوا الذین لا یؤمنون بالله و لا بالیوم الآخر و لا یحرمون ما حرم الله و رسوله»... [2] اینان اگر در سرزمین مسلمانان ساكن باشند، یا باید ایمان بیاورند، یا جزیه بدهند وگرنه محكوم به مرگند... (این حكم به معنای واداشتن كافران به ایمان جبری نیست، بلكه راه دوم؛ یعنی دریافت جزیه و مالیات از ایشان ایمان جبری را
[ صفحه 116]
نفی می كند و اصل این حكم، حكمی است رایج و معقول كه تمامی حكومت ها درباره ی شهروندان خود معمول می دارند و در قابل آن، خدمات رفاهی اجتماعی را به ایشان عرضه می كنند. و چون كافران این گونه مالیات ها را از طریق زكات یا خمس نمی پردازند، تحت عنوان جزیه این مهم را ایفا می نمایند. و تن ندادن به این حكم در حقیقت اعلام ناهمسازی و جنگ با حكومت می باشند.)
سومین شمشیر متوجه مشركان غیر عرب است...
شمشیر چهارم كه باید هماره آماده و مترصد نگه داشته شود، شمشیر علیه ستمكاران، متجاوزان، فسادانگیزان و نیز اهل تأویل است. (اهل تأویل آنانند كه با توجیه آیات و احكام الهی، حقایق دین را تحریف می كنند.)
اما شمشیر در نیام، شمشیر قصاص است كه خداوند می فرماید: «النفس بالنفس والعین بالعین» تقاضای قصاص با بازماندگان مقتول و حكمش با ما است. [3] .
مردی از شیعیان، در مورد جنگ های علی بن ابی طالب (ع) از امام باقر سؤال هایی مطرح كرد (و چنان كه از پاسخ بر می آید، آن مرد در صدد شناخت فلسفه ی آن جنگ ها و دلیل ضرورت و مشروعیت آن بود).
امام باقر (ع) در پاسخ وی فرمود:
خداوند، پیامبرش محمد (ص) را همراه با پنج شمشیر مبعوث كرد.
[ صفحه 115]
(به تعبیر دیگر خداوند زمانی كه پیام رسالت را به پیامبر اكرم (ص) داد و وی را مسؤول رساندن ارزش های الهی به خلق فرمود، برای هموار ساختن راه و از میان برداشتن موانع این ارزش ها، پنج فرمان مبارزه به او داد).
سه شمشیر از آن پنج شمشیر، هماره كشیده و در اهتزاز است و هرگز نباید در نیام رود، مگر آن كه دشمن دست از ستیز با اسلام و ارزش های اسلامی بردارد و شعله های این نبرد فروكش كند و جنگ، بار بر زمین نهد.
التبه جنگ میان ارزش ها و ضد ارزش ها (جنگ میان خط انبیا و جبهه ی كفر و شرك و ستم) فروكش نخواهد كرد، مگر آن روز كه خورشید از نهانگاه مغرب طلوع كند (و قائم آل محمد (ص) ظاهر گردد) تنها در آن روز، بشریت روی صلاح و امنیت را خواهد دید. و تنها كسانی سود خواهند برد كه دارای پیشینه ی ایمانی و ارزش های عملی اند.
شمشیر چهارم، هماره مترصد فرصت است تا به گام لزوم به اهتزاز در آید.
شمشیر پنجم در نیام است. كشیدنش با دیگران و فرمانش با ما است.
اما آن سه شمشیر آخته، عبارتند از:
1- شمشیر علیه مشركان عرب (آنان كه ظالمانه ترین روش ها را علیه دین و مؤمنان به كار گرفتند، و هرگز دست از ستیز و توطئه برنداشتند و جایی برای صلح و مسالمت باقی نگذاشته اند، تا آن جا كه) خداوند درباره ی آنان فرمود: «فاقتلوا المشركین حیث وجدتموهم و خذوهم و احصروهم و اقعدوالهم كل مرصد»... [1] .
دومین شمشیر آخته بر كافرانی است كه به یكی از كتب آسمانی ایمان دارند، ولی ارزش های الهی را حرمت نمی نهند و به دین حق نمی گروند. خداوند درباره ی آنان فرموده است: «قاتلوا الذین لا یؤمنون بالله و لا بالیوم الآخر و لا یحرمون ما حرم الله و رسوله»... [2] اینان اگر در سرزمین مسلمانان ساكن باشند، یا باید ایمان بیاورند، یا جزیه بدهند وگرنه محكوم به مرگند... (این حكم به معنای واداشتن كافران به ایمان جبری نیست، بلكه راه دوم؛ یعنی دریافت جزیه و مالیات از ایشان ایمان جبری را
[ صفحه 116]
نفی می كند و اصل این حكم، حكمی است رایج و معقول كه تمامی حكومت ها درباره ی شهروندان خود معمول می دارند و در قابل آن، خدمات رفاهی اجتماعی را به ایشان عرضه می كنند. و چون كافران این گونه مالیات ها را از طریق زكات یا خمس نمی پردازند، تحت عنوان جزیه این مهم را ایفا می نمایند. و تن ندادن به این حكم در حقیقت اعلام ناهمسازی و جنگ با حكومت می باشند.)
سومین شمشیر متوجه مشركان غیر عرب است...
شمشیر چهارم كه باید هماره آماده و مترصد نگه داشته شود، شمشیر علیه ستمكاران، متجاوزان، فسادانگیزان و نیز اهل تأویل است. (اهل تأویل آنانند كه با توجیه آیات و احكام الهی، حقایق دین را تحریف می كنند.)
اما شمشیر در نیام، شمشیر قصاص است كه خداوند می فرماید: «النفس بالنفس والعین بالعین» تقاضای قصاص با بازماندگان مقتول و حكمش با ما است. [3] .
[1] توبه / 5.
[2] توبه / 29.
[3] تحف العقول، من كلام الباقر (ع) في احكام السيوف. فروع كافي، كتاب الجهاد 5 / 10.